Valerie: What would you have said to her?
Susanna: I don't know. That I was sorry. That I will never know what it was like to be her. But I know what it's like to want to die. How it hurts to smile. How you try to fit in but you can't. You hurt yourself on the outside to try to kill the thing on the inside.
Za każdym razem, kiedy oglądam ten film, dzieją się dwie rzeczy.
Przeraża mnie, że słowa osoby, która dwa lata siedziała w psychiatryku, a później na podstawie pamiętnika uczestniczyła w powstaniu filmu, są dla mnie tak jasne. Bo przecież były i w mojej głowie."Wariaci mówią jednym językiem."
Zawsze, kiedy gaśnie ekran i pojawiają się napisy końcowe, znajduję obok siebie coś zniszczonego. Podartą chusteczkę, guzik oderwany od swetra, albo podarty zeszyt.
Mamo, źle zrobiłaś, że chciałaś oglądać ze mną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz